Na regen komt altijd weer de zon!

Ongeveer zo'n twee jaar geleden postte ik een blog... dat ik écht wel gelukkig was. Vanmorgen las ik deze blog nog eens en het deed me even stilstaan bij de afgelopen 2 jaar. Er is weer zoveel gebeurd en veranderd. Gelukkige momenten wisselden af met enkele mindere momenten zoals dat overal wel zo is. Ik brak met mijn familie langs moeders kant... nadat ik gestart was met het delen van mijn verhaal via deze blog. Dat verhaal viel er niet echt in goede aarde en gaf mij het gevoel dat ik niet echt gesteund en begrepen werd. Maar wie wordt er graag met de neus op de feiten gedrukt?

Als ik er verder over nadenk, begrijp ik het wel. Het moet moeilijk zijn om met de neus op de feiten gedrukt te worden en te beseffen dat je als persoon deel uit hebt gemaakt in het ongelukkig maken van iemand die je toch wel dierbaar is. Want dat is wat mijn verhaal inhield, hoe ongelukkig ik was en waardoor dat kwam. Dus stopte ik met het te posten en ligt het beschikbaar voor iedereen die het wil lezen, maar dan niet online.

Op liefdesvlak veranderde er ondertussen niet veel. Een gebroken hart afgelopen zomer... Een afwijzing die nog een beetje voor de deur staat.. Het zijn dingen die je een tijdje ongelukkig doen voelen. Ik probeer me vast te klampen aan al de goede dingen die me de afgelopen 2 jaar wél zijn overkomen. Ik heb weer veel nieuwe, fantastische mensen leren kennen, heb er een nieuwe familie bij in de Remise 56, startte eindelijk vzw voor elkhaar op,... En er staan me nog heel wat nieuwe uitdagingen op te wachten, daar ben ik alvast zeker van! Vergeet er niet het beste van te maken, hoe donker het soms ook wordt. Na de regen, komt altijd weer de zon!